// Κυριακή, 22 Δεκεμβρίου 2019
/
//
Misery Loves Co μια μπάντα που κάνει comeback σχεδόν μετά από δύο ολόκληρες δεκαετίες, οι Σουηδοί έπαιξαν για χρόνια το ρόλο του outsider στην ανερχομενη τοτε μεταλική νέα σκηνή και ενώ έκαναν αισθητή την παρουσία τους δεν κατάφεραν να πετύχουν μια καριέρα ανάλογη της αξίας τους.
Σήμερα και ενώ οι ίδιοι δηλώνουν πως ουσιαστικά δεν είχαν να χωρίσουν τίποτε μεταξύ τους και η φλόγα έκαιγε γυρνούν με ένα album από τα παλιά, ψυχωτικά βαριά riffs και η ιδιαίτερη χροιά του Patrik Wiren σε πρώτο πλάνο. Το Zero δεν είναι μινιμαλιστικό όσο και ο τίτλος του άλλωστε φλερτάρανε όλα τους τα νέα single με έναν πιο γυαλισμένο ήχο άσχετα αν το βάρος είναι ακόμα εδώ. Δεν είναι τυχαία νομίζω η διασκευή του Only Happy When it Rains των Garbage που είναι καλό στο σύνολο αλλά χάνεται ως τραγούδι στη μετάφραση..
Τα υπόλοιπα εννέα τραγούδια είναι όλα καλά με τα εισαγωγικά Suburban Breakdown, Α Little Something, Dead Streets να σε παίρνουν από το λαιμό με την γοτθική παγωμένη industrial ομορφιά τους. Θεματολογικά κινούνται φυσικά σε μίζερα μονοπάτια, τι άλλο θα περίμενες από το συγκρότημα με το όνομα αυτό. Ακούγοντας τους ξανά μετά από τόσα χρόνια γυρισα πολύ πίσω και κατάλαβα γιατί τα 90’s ήταν μια υπέροχη εποχή για την κιθαριστική μουσική. Μου λείψατε μάγκες, Welcome back..αληθινοί, ζόρικοι και ταλαντούχοι.